Аңламыйсың…

Кем бүген яннарыңда,
Кем назлый, сөя сине?
Ник моңсу таңнарымда
Күңлем боек, яшем коеп юксынам сине?

Кушымта:
Яннарыма ник килмисең?
Мин барлыгын ник белмисең?
Син дип яшим, син дип янам-
Сине генә уйлыйм hаман!
Нигә ялгыз моңаясың,
Сагышлардан саргаясың?
Сизмимени соң йөрәгең
Миңа бары син кирәген?

Күзләрем сине эзли-
Кайда син, ник дәшмисең?
Өметем инде өздем-
Йөрәктә–ут, түзәр хәл юк,
                            ничек яшим соң?

Уемда тик син генә-
Нишлим соң, булмый онтып?!
Ялгызым авыр, нигә
Янам – көям, өзлеп сөям…
                         Яшим ут йотып!?
6-7 / IX / 2001