Әткәй-әнкәй белән туган җирне
Сайлап алмый җирдә берәүдә.
Сайлаганнан артык бер сабый бар
Яңа чишмә дигән биләүдә.

Әй, Акбүрем, бары синдә генә,
Бер кайгысыз балачакларым.
Исән булсам, ташламам нигезем.
Очанышың синең аклармын.
Нинди генә авыр заманда да
Югалтмаган халкым Кыйбласын.
Урман уртасына йортлар салып,
Җәннәт иткән бүре оясын.

Әй, Акбүрем, шифа йөрәгемә -
Төз йөртларың, бәбкә үләнең.
Колач җәеп, кертсә иде һәрчак
Имәнлегең, чишмә-күлләрең.
Усал түгел, ап-ак бүре бит син.
Мәчетләрең саклый бәладан.
Изге эшлар күчә балаларга,
Мирас булып, ата – бабадан

Әй, Акбүрем, синдә без гел сабый
Яшь калырбыз, йөзгә җитсәк тә.
Гап-гади бер авыл баласы без,
Кем булсак та, кайда йөрсәк тә.