ty, myła, a ty, myła,
Sztos dumała,
Ked soj hweczer, ked soj hweczer
Zo mnom stała?
Tota jedna dumka moja,
Że ty ne mij, ja ne twoja,
Duszko moja.

Czoho żes sia, czoho żes sia 
Pohniwała,
Koj-jes szczyro, koj-jes szczyro 
Ne dumała?
Zabud, myła, to hniwania, 
Bo to było na proszczania, 
Duszko moja.

Od tych dumok, od tych dumok 
Serce bołyt,
Chto na dwoje, chto na dwoje 
Lubow diłyt.
Moja lubow znat łem tebe,
Ne chodż ku dwom, pryd do mene,
Duszko moja!