Зәп-зәңгәр Кара диңгез,
Икәү бергә йөзәбез,
Безгә сокланып кала
Акчарлаклар.
Салмак кына дулкыннар,
Безнең белән уйныйлар,
Суда күренеп кала
Зур балыклар.

Сөю диңгезләре барып тоташадыр
Чиксез океанга.

Җәйнең аяз күгендә,
Якты кояш күренә,
Безгә җибәреп тора
Ул нурларын,
Икәү бергә йөзәбез,
Зәңгәр суны гизәбез,
Диңгез уйнатып тора
Дулкыннарын.

Сөю диңгезләре барып тоташадыр
Чиксез океанга.
Нигә шулай күңлем ашкынадыр
Һаман синең янга.

Безнең ап-ак җилкәннәр
Күкне куып җитәрләр,
Ерак калмады инде
Офыкларга.
Синең белән булганда,
Утларда да, суларда
Миңа куркыныч түгел
Давыллар да.