Ҡышҡа аяҡ баҫҡанда 
Ҡыйыр-ҡыймай керпектәргә, 
Ҡуналар тәүге ҡарҙар. 
Ҡуналар ҙа, күҙҙәремдән, 
Йәштәр булып тамалар. 

Йылыға мохтаж күңелдәр, 
Теләмәй ҡыш килеүен. 
Беҙҙең зарға ҡолаҡ һалмай, 
Яуа ҡарҙар көн-төнөн. 

Илһамланып, яуа ҡарҙар, 
Көҙ теләмәй китергә. 
Ергә ҡунған ап-аҡ ҡарҙар, 
Биҙәк өҫтәй келәмгә. 

Тәүге ҡарҙар, танһыҡ ҡарҙар, 
Ябалаҡлап яуалар. 
Тирә-яҡты биләп аҡҡа, 
Ергә ҡыуыу яталар. 

“Яума!” , тиеүгә ҡарамай, 
Арымай яуа ҡарҙар. 
Ҡыш яуланы көҙ тәхетен, 
Әҙерме, ҡышҡа, дуҫтар?!