Kırılıp dökülen bir anı yaşadığım
Parçaları ayrı şehirler de
Bir şarapneldi, patladı yalnızlık
Sadece kendin vardın menzilde

Bu da şekil iken, o silik mutluluğun
Günden güne eridi gitti ellerinden
Bir yorgan gibi üşüdükçe sokulduğun
Kaskatı kesilmiş bomboş geçmişte….

Kaşıdıkça büyüyen bir kabuk taşıdığın,
Yarısı apayrı bedenlerde
Kartondan yapma bir kayıktı mutluluğun
Karda yamuldu delik yelkeniyle

Bitsin istiyorsun artık bedeli önemsiz
Çünkü yorgunsun artık kalıverdin kimsesiz
Nefes almaz zor artık, bitsin eziyetsin
Susmak istiyorsun artık, kelimeler gereksiz

Susma ne olur susma
Çünkü muhtaçsın haykırmaya
Korkma, korkma
Sıran gelecekti korktukça unutma…