Падымі мяне па-над зямлёю,
Падымі мяне ў светлы абшар,
Падымі мяне над мітуснею,
Падымі мяне, паветраны шар.

Падымі мяне па-над зямлёю,
Падымі мяне ў светлы абшар,
Падымі мяне над мітуснею,
Падымі мяне, паветраны шар.

Пісаць мэмуары мне, напэуна, зарана. 
Але рана ёсць на сэрцы, незагоеная рана, 
Жыццё знэрвавала, за сябе самому сорамна 
Крумкачоў часта бачу, чую боль у іхнем гомане. 
Хапаю ротам паветра, рвуся з натоўпу на свабоду 
Грукаю ў дзьверы. Адтуль пытаюцца: "Хто там?" 
Адчыніце, людзі! Я прыйшоў за дапамогай! 
Хлусня гэта, што наша краіна ёсць нямоглай! 
Не загаснуць зоркі у небе, покі неба тое будзе. 
Не загіне край забраны, покі будуць людзі.
Ніхто мяне не чуе, усе жывуць ледзь-ледзь, 
Кінуць бы ўсё ды ў неба паляцець! 
Не жадаю акалець, а жадаю, каб мой народ. 
Заўжды жыў не на каленях, а зусім наадварот. 
Каб бачыў надзею, як неба сярод хмар… 
Дзе ж ты, дзе, мой паветраны шар?

Падымі мяне па-над зямлёю,
Падымі мяне ў светлы абшар,
Падымі мяне над мітуснею,
Падымі мяне, паветраны шар.

Момант ісціны, скрозь хмары промні 
Я нарадзіўся тут, усё як на далоні 
Край безкаштоўны, з табой размаўляе сын. 
Беларусь, дзякуй за ўспамін. 
Вось толькi тут бачу, як ты уздыхаеш цяжка 
Б'ецца з турботай сэрца, варушыцца важка 
Вецер запеў. Так пела мне малому мама 
Песню добрую, але голас Твой дрыжаў змала 
Мой новы дзень, я пакiдаю маленства край 
Прыйшла пара, кажу я сам сабе: "Бывай" 
Глядзеў свет з вокнаў услед трывогай шчырай. 
Мой шар нёс мяне далёка, нібы ў вырай 
Дзе не праехаць, не прайсцi, зямля шаптала мне ляцi 
Спяшайся, адчуй сілу вышыні. 
Зямны паламаны лёс мой, дух свабоды ў пылу 
Нясі мяне, мой шар, як птушку крылы

Падымі мяне па-над зямлёю 
Падымі мяне ў светлы абшар 
Падымі мяне над мітуснёю 
Падымі мяне паветраны шар

Падымі мяне па-над зямлёю 
Падымі мяне ў светлы абшар 
Падымі мяне над мітуснёю 
Падымі мяне паветраны шар