На сумны твар кідае свет
Глухі, маўклівы манітор.
Мой шлях ляжыць у інтэрнэт-
Я зноў бягу ў яго прастор.
І спадзяюся, што ўбачу
Хаця б два словы ад цябе.
Я не магу цяпер іначай-
Жыву я ў электронным сне.

Прыспеў:
Ан-лайн каханне ў сляпую:
Не чуць, не бачыць і трываць...
Калі ж твой голас я пачую,
Я не магу ўжо чакаць.
І пацалунка віртуальна
Я не магу у сабе стрымаць.
Калі ж сустрэнемся рэальна,
Больш не магу ўночы спаць.

У той жа час, на той старонцы
Сустрэнемся ў каторы раз:
Уважу пароль я ў аконцы-
Няма больш перашкод для нас.
Бяжыць хвіліна за хвілінай...
Я зноў у манітор гляджу.
І аб каханні самай мілай
У захапленні я пішу.

Прыспеў:
Ан-лайн каханне ў сляпую:
Не чуць, не бачыць і трываць...
Калі ж твой голас я пачую,
Я не магу ўжо чакаць.
І пацалунка віртуальна
Я не магу у сабе стрымаць.
Калі ж сустрэнемся рэальна,
Больш не магу ўночы спаць.