Zapachniało powiewem jesieni
Z wiatrem zimnym uleciał słów sens
Tak być musi, niczego nie mogą już zmienić
Brylanty na końcach twych rzęs...

Tam, gdzie mieszkasz, już biało od śniegu
Szklą się lodem jeziorka i błota
Tak być musi, już zmienić nie może niczego
Zaczajona w twych oczach tęsknota...

Wróci wiosna, deszcz spłynie na drogi
Ciepłem słońca serca się ogrzeją
Tak być musi, bo ciągle tli się w nas ten ogień
Wieczny ogień, który jest nadzieją
____________________________

Снова воздух наполнен ароматом осенним,
В зимнем ветре загадка таится.
Так должно быть, ты уже ничего не изменишь.
Бриллианты слёз на ресницах.

Твою землю снега забелили,
Льдом сковали озёра морозы...
Так должно быть, изменить ничего ты не в силах,
И в глазах твоих грусти слёзы...

Снова вёсны прольются дождями,
Солнце душу согреет, как прежде...
Так должно быть, ведь тлеет в сердцах наших пламя,
Пламя вечное - это надежда...