Թամամ աշխարհ պըտուտ էկա, չը թողի Հաբաշ, նազանի. 
Չը տեսա քու դիդարի պես` դուն դիփունեն բաշ, նազանի. 
Թե խամ հաքնիս, թե զար հաքնիս, կու շինիս ղումաշ, նազանի. 
Էնդու համա քու տեսնողըն ասում է վա~շ, վա~շ, նազանի: 

Դուն պատվական ջավահիր իս, է'րնեկ քու առնողին ըլի. 
Ով կու գըթնե, ախ չի քաշի, վա'յ քու կորցընողին ըլի. 
Ափսուս վուր շուտով միռիլ է, լուսըն քու ծընողին ըլի. 
Ապրիլ էր, մեկ էլ էր բերի քիզի պես նաղաշ, նազանի:

Դուն էն գըլխեն ջուհարդար իս, վըրետ զարնըշան է քաշած. 
Դաստամազիտ թիլի մեչըն մե շադա մարջան է քաշած. 
Աչկիրըտ օսկե փիալա` չարխեմեն փընջան է քաշած. 
Թերթերուկըտ` նիտ ու նաշտար, սուր ղալամթըրաշ, նազանի: 

Էրեսըտ` փարսեվար ասիմ, նըման է շամս ու ղամարին. 
Բարակ միչկիտ թիրման շալըն նըման է օսկե քամարին

Тамам ашхарh птут ека, че тогхи Хабаш, назани.
Че теса кhу дид