Як ты безь мяне там, як я безь цябе тут 
Пачуцьцём чалавека цягне сэрца ў родны кут

Як быццам жартую
А ў сабе мацней крычу
“Я цябе ўратую!”
Толькі як ня ведаю

Ластаўка ў небе лунала праўду казала
Аб тым, дзе жывеш ты зараз
Я не спрачалась, ў вочы твае закахалась
Я не спрачалась, ў вочы твае закахалась
На неба глядзеўшы часам

Прыпеў:
Ўголас трымаю, гонар
Гэта мая прастора
Гэта мая краіна
Край любы, край адзіны
Лепшае побач чую
Крылы свае ратую
Хутка ўсё добра будзе
Мілыя, вольныя людзі!

Дзе яно сэрца Радзімы?
Ў лесе, ці ў хаце, 
Ці паміж муроў цагліных?
Кволаю птушкаю ў небе
Водарам ніў, ці коласам 
Ў чэрствай глебе

Як ти без мене там, як я без тебе тут
Почуттям людини тягне серце в рідний край

Неначе жартую
А в собі сильніше кричу
"Я тебе врятую!"
Тільки як не знаю

Ластівка в небі лунала правду казала
Про те, де живеш ти зараз
Я не сперечалася, в очі твої закохалася
Я не сперечалася, в очі твої закохалася
На небо дивились часом

приспів:
Вголос тримаю, честь
Це Мій простір
Це моя країна
Край любый, край єдиний
Найкраще поруч чую
Крила свої рятую
Скоро все буде добре
Милі, вільні люди!

Де воно серце Батьківщини?
У лісі, або в будинку,
Або між стін цеглини?
Тендітної птахом у небі
Ароматом нив, або колосом
У черствою грунті