Ել ու թող իմանա աշխարհը,
Որ արդար է քո ճանապարհը,
Ել ու թող, որ ազնիվ կռիվդ,
Երկնքում հաստատի պատիվդ:

Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Պռե՛րե՛ գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Տա՛ր հա՛ գոմեշ
Պռե՛րե՛ գոմեշ

Նա անհնազանդ է ու քար,
Աչքերում ապրում է լուռ պայքար,
Կյանքը հողի հետ մենամարտ,
Հաղթահարում է իր հոգով անպարտ:

Մեկն է բնության օրենքը
Կամքն ուժեղ գտնում է ելքը
Ու շարունակում տալ սերունդներ,
Մեկն է բնության պահանջը,
Որ մտքից հանի նահանջը
Չի կարող երբեք նա հանձնվել...

Ել ու թող իմանա աշխարհը,
Որ արդար է քո ճանապարհը,
Ել ու թող, որ ազնիվ կռիվդ,
Երկնքում հաստատի պատիվդ:

Պռե՛գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Պռե՛րե՛ գոմեշ
Ա՛ռ հա՛ գոմեշ
Տա՛ր հա՛ գոմեշ
Պռե՛րե՛ գոմեշ

Ցավն են անցկացնում դանդաղ
Սարերից հոսող ջրերը պաղ,
Տա&