("Прелестная виолончелистка")

Choć chyba sto symfonii na pamięć już znam 
Wciąż do filharmonii gnam, bo tam 
Tuż obok dyrygenta strojnego we frak 
Zasiada przejęta swą rolą tak 

Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka la la la 
Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka la la la 
Jej oczy lśnią, jej usta drżą 
Gdy dłonią swą [bad word] przyciska 

Nad czołem jej pochyla się dyrygent tuż, tuż 
Bo oto ta chwila przyszła już 
Niewielki, pan dyrygent, batutą da znak 
ona natchniona, ona zagra tak 

Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka la la la 
Ech, porwać ją i wio, na koniec świata tak 
Jej oczy lśnią, niech serca drżą 
Niech wiosna wkrąg szaleje w kwiatach 

ona będzie przy mnie, gdzie ona tam ja 
I jej polichymnia nie będzie zła 
Że inny pan dyrygent batutą da znak 
Dwóm [bad word] by razem już śpiewały tak 
...