Chciałbym mieć
 Taką sieć
 By w nią wpleść
 Życia treść
 By nią kraść księżycowe światło
 Albo róż
 Rannych zórz
 Taką sieć
 Chciałbym mieć
 By w nią wpaść i nie wypaść łatwo.

 Chciałbym trwać
 Żeby znać
 Zapach łąk
 Czułość rąk
 W ustach mieć kosmyk twoich włosów
 Dłonie spleść
 Oczy wznieść
 Zapaść hen
 W piękny sen
 Pośród traw i rozkwitłych wrzosów

 Być w siódmym niebie
 Czuwać kiedy licho śpi
 Nucić dla ciebie
 Pisać pieśni jak K.I.

 Chciałbym dać ci
 Jasne sny
 Ranne mgły
 Wonne bzy
 Nocne ćmy ptaki i zwierzęta
 Letni sad
 Świat bez wad
 Stary płot
 Ptasi lot
 Wszystko co pamięć zapamięta

 W pustych drzwiach 
 Staje Bach
 Strząsa szron
 Daje ton
 Gra nam pieśń na sopelkach lodu
 Pragnąłbym
 Znaleźć rym
 Śpiewać z nim
 Słońca hymn
 Sławić cud porannego chłodu

 Wzrok mieć spokojny
 Liczyć tylko dobre dni
 Wyrzec się wojny
 Śpiewać pieśni jak K.I.

 Chciałbym mieć
 Taką sieć
 Schwytać w nią
 Nudę złą
 Blaskiem ją rozpromienić w jasność
 Potem nieść
 Dobrą wieść
 Zmienić lęk
 W piękny dźwięk
 Taką sieć chciałbym mieć na własność

 Mógłbym też
 Jeśli chcesz
 W strofach skryć
 Życia nić
 Wtedy już zawsze będziesz ze mną
 Może świat
 Za sto lat
 Będzie trwał
 Tak bym chciał
 Złowić go w moją sieć tajemną

 By każda wiosna
 Niosła same jasne dni
 Ty nam błogosław
 Wiecznym piórem swym K.I.