Бүген кабат айлы төнем,дустым,
Йокысызлык тирги үземне,
Үткән матур мизгелләрне сагынып,
Ак кагәзьгә төбим күземне.

Ышануым мохтаҗ түгел бердә,
Мин бит сине hаман яратам!
Үткәннәрне,яшьлек мизгелләрен,
Җаным бирер идем,кайтарсам.

Син еракта инде миннән хәзер,
Бик беләсем килде хәленне.
"Соңгы хатым булса,булсын",-диеп,
Ак кәгазьдән йөрттем каләмне.

Ышануым мохтаҗ түгел бердә,
Мин бит сине hаман яратам!
Үткәннәрне,яшьлек мизгелләрен,
Җаным бирер идем,кайтарсам.

Хәзер бәлки син йоклыйсыңдыр,
Тәмле төшләр күреп түшәктә.
Ә мин төндә ялгыз берүзем,
Йоклый алмыйм,авыр йорәккә.

Ышануым мохтаҗ түгел бердә,
Мин бит сине hаман яратам!
Үткәннәрне,яшьлек мизгелләрен,
Җаным бирер идем,кайтарсам.