Գետաշէն

Բազմել ես լեռներին, ունես հազար շէն,
Արծիւների բոյնն ես, չքնաղ Գետաշէն,
Բարբարոս ցեղերին անդադար սանձող,
Դու քաջերի օրրան, իմ քաջ Գետաշէն։

Կրկ.
Չորս կողմդ անդունդ է, ճամբէքդ փակուած,
Երկնքում սեւ ու մութ ամպեր կուտակուած,
Կողքիդ հայկական շէներն են լքուած
Դու կաս ու կը մնաս, յաւերժ Գետաշէն։

Ջահել տղերք դու քիչ ունես Գետաշէն,
Բայց ծերերդ էլ ոչ մի բանով պակաս չեն,
Ամէն մի կին մի ֆիտայի տնաշէն,
Քեզ յաղթել չի լինի իմ քաջ Գետաշէն։

Կրկ.

Դու պիտի դիմանաս ու կանգում մնաս,
Հակառակ թշնամուն պիտի շէնանաս,
Մայր Հայաստանին պիտի միանաս,
Արցախի դարպասն ես ամրոց Գետաշէն։

Կրկ.