Цікла рэчка праз мястэчка
З вішнёвага сада.
Клікаў козак дзяўчыненьку
К сабе на параду.
Парай, парай, дзяўчыненька
Як родная маці:
Ці мне цяпер жаніціся,
Ці цябе дыждаці.
Ой, я табе, мальчышачка,
Раю і не раю.
Я з табою вечар стаю,
А другога маю.
Бадай жа ты, дзяўчыненька,
Замуж зайшла.
Як у лесе па верасе
Пшанічка ўзышла.
Бадай жа ты, мальчышачка,
Тады ажаніўся,
Як у млыне на каменні
Кукаль урадзіўся.