1.
Бывай абуджаная сэрцам дарагая,
Чаму так горка, не магу я зразумець
Шкада заранкі мне, что у небе дагарае
На ўсходзе дня майго якому ружавець
Прыпеў:
Пайшла ні коль ужо ні вернешся Алеся
Бывай смуглявая, каханая бывай
Стаю на ростанях былых, а з паднябесся
Самотным жаўранкам звяніць і плача май.
2.
Пайшла, пакінушы мне золкі і туманы,
Палынны жах смугой акутаный дарог,
Каб я хвілінаю нанесеные раны
З гадамі у сэрцы заглушыць сваім немог.
Прыпеў:
Пайшла ні коль ужо ні вернешся Алеся
Бывай смуглявая, каханая бывай
Стаю на ростанях былых, а з паднябесся
Самотным жаўранкам звяніць і плача май.