Ізноў чараўніца зіма
Дамы апранула ў капелюшы
Ты, мабыць, сумуеш адна
Таму й замярзаюць дажджы

Праз ноч я ў чаканні святла
Віхры снегавыя як белыя здані
Мяне ты паклікаць магла б
Далей зімаваць удваіх

Я сніў як завея прайшла
І сонца зайграла ў люстэрках азёр
І цёплы прамень як страла
Трапляў мне ў сэрца каб я не замёрз

Як душы святых у раі
На дрэвах сядзелі зімовыя птушкі
Як вочы адкрыў, быў матыў
І выйшлі радкі з-пад рукі

Што будзе пасля ўсіх спрау
Цяпер ні цябе й ні мяне не хвалюе
Я б вечнасць пра еднасць спяваў
Каб ведаў, што ты мяне чуеш

Лічы што жывеш не дарма
Жыць-гэта цудоўна, хоць нам і ўсё роўна
Няхай будзе казкай зіма
І неба ўсміхаецца нам