Апускаюцца далоні, ціхі позірк невымоўны
Колькі год, колькі год.
А на твары – кроплі неба, а ў сэрцы нож – 
І мы, як лунаход, лічым кожны крок.

Спі мой край, спі мой край,
Лепш табе не бачыць гэта.
СМК, СМК, новы час чакай,
СМК, СМК, стань такім, як быў дагэтуль.
СМК, СМК…

Попел крыжа па-над намі, ночы бездань пад нагамі,
А ў вачах – толькі кліч ды плач.
Лепш заснуць і не прачнуцца, Безаглядна задыхнуцца,
Спаць, спаць…