urydyki tańczące

W kawiarence na rogu
każdej nocy jest koncert. 
Zatrzymajcie się w progu,
Eurydyki tańczące. 
Zanim świt pierwszy promień
rzuci smugą na ściany, 
niech was tulą w ramionach
Orfeusze pijani. 

Płyną gwiazdy jak stulecia,
noc kotary mgły rozwiesza,.
Na tańczące Eurydyki
koronkowy rzuca szal.
Rzeka śpiewa pod mostami,
tańczy krzywy cień latarni,
o rozwarte drzwi kawiarni
grzbiet ociera czarny kot.

Kto ma takie dziwne oczy.
Eurydyka, Eurydyka.
Kto ma takie dziwne usta,
Eurydyka, Eurydyka!

Już niedługo na widnokrąg
świt różowy spełznie wolno,
mgły rozwieją się jak przędza,
zbledną światła, pryśnie czar.

Wiatr się zerwał w zaułkach, 
tracą drzewa jak [bad word]  
Czy to śpiewa Orfeo, 
czy to drzewa tak szumią? 
Na wystawie drogerii 
czarny kot cicho wraca, 
zanim kogut zapieje, 
musi stopić się w zapach. 

Rzeka szemrze pod mostami, 
znikł już szary cień latarni, 
wchodzą ludzie do kawiarni,
na ulicy zwykły gwar. 
wiatr tańczy ulicami, 
wiatr kołuje jak pijany, 
i rozwiesza na gałęziach
z pajęczyny tkany szał. 

Kto ma takie dziwne oczy.
Eurydyka, Eurydyka. 
Kto ma takie dziwne usta,
Eurydyka, Eurydyka!

Wiatr tańczy ulicami, 
wiatr kołuje jak pijany, 
mgły rozwiały się jak przędza
Został tylko (został tylko) czarny kot.

K. Gärtner — E. Rzemieniecka,
A. Wojciechowski, rok 1964

Танцующие Эвридики

В одной здешней кофейне
Что ни ночь, то концерты.
Задержись на пороге —
Эвридики танцуют.
До того как луч солнца
Ляжет косо на стену,
Пусть сожмет вас в объятьях
Опьяневший Орфей.

Как века, струятся звезды,
Ночь всё скрыла тьмы завесой
И под шалью кружевною
Прячет танец Эвридик.
Поёт речка под мостами,
Тень ломает абрис танца,
Вновь пытается пробраться
В дверь кофейни чёрный кот.

Это чьи глаза такие?
— Эвридика, Эвридика!
Это чьи уста такие?
— Эвридика, Эвридика!

Ждать недолго, скоро утро
Всё окрасит нежным светом
И распустит мглу, как пряжу,
И разрушит волшебство.

Ветер бьётся в заулках,
Рвет деревья, как струны.
Это песня Орфея
Или шелест деревьев?
Черный кот занимает
Свое место в парфюме**),
До того как петух
Запоет на рассвете.

Плещут волны под мостами,
Тает тень под фонарями,
Люди тянутся в кофейни,
За окном привычный шум.
Ветер пляшет на дороге,
И кружится, словно пьяный.
Он развесил на деревьях
Тонкой паутины шаль.

Это чьи глаза такие?
— Эвридика, Эвридика!
Это чьи уста такие?
— Эвридика, Эвридика!

Ветер пляшет на дороге
И кружится, словно пьяный,
Распустил он мглу, как пряжу,
Лишь остался чёрный кот.