Аксамітны летні вечар ахінуў зямлю,
                      
Я вазёрную сінечу вуснамі лаўлю.
                           
Моўчкі слухаю ў росах песьню салаўя. |
                             |-2 разы
Над маім лунае лёсам Беларусь мая.   |

А над лесам, над сусьветам выпрастаў крыло
Залацісты човен ветах, зорнае вясло.
Стан дзявочы Белай вежы, подых ручая,
Я адной табе належу, Беларусь мая!

Там, дзе гойдае вятрыска залаты мурог,
Паўставалі камяніскі ля тваіх дарог.
Чырванее раньні золак, рэха ў гаях,
А ў грудзях тваіх асколак, Беларусь мая.

Мне краёў чужых ня трэба, як не варажы,
Не [bad word] чужога хлеба, радасьцяў чужых,
Бо чужына сэрца джаліць, цісьне, як зьмяя,
Бо гукае з дальніх даляў