Не, мы не знiкнем, 
Мы зменiмся, 
Скiнуўшы старую адзежу.
Пазнае нас, 
Адчынiць браму 
Вартаўнiк залатой вежы.

Не, мы не знiкнем, 
Мы зменiмся, 
Скiнуўшы старую адзежу.
Пазнае нас, 
Адчынiць браму 
Вартаўнiк залатой вежы.
Мы не знiкнем – мы зменiмся!

И па срэбнай дарозе,
Пад палаючай зоркай
Басанож да палацу празрыстага.
Адчуваеш, як нас
Працiнаюць промнi 
Дажджу – нябачнага, чыстага?
Па срэбнай дарозе,
Пад палаючай зоркай…

А ў гэтым палацы 
Усiм будзе добра,
Бо так нам казалi ў дзяцiнстве.
Паслухай, паслухай:
Мы зноў чуем словы,
Што былi прадказаны кiмсьцi…
Мы не знiкнем – мы зменiмся!
Не знiкнем, а зменiмся...
Мы зменiмся…