***

Айны алып бирер идем,

Айсыз калыр дөнья.

Кичке шәфәкъ ялкынында

Минем хисләр яна...

 

“Бердәнберем!” - диеп сине

Учларымда йөртәм.

Миңа булган карашларың

Нигә салкын, иркәм?

 

Безне өзелеп сөйгәннәрне

Яратмыйбыз. Икэн.

Яраттырыр өчен буген

Ник сон синнән китәм...

 

Сагынырсың әле берәр –

Яннарыңда булмам.

Айсыз калган дөнья гына

Күңелеңә тулган...

 

“Кайт!” диярсең, “Үп!”- диярсең,

Кул болгармын сиңа.

Күңел дулкыннары шулай

Бер шаулый да тына...

 

Меңнәр арасыннан кузләп

Тапканыңны аңлап,

Үзең эзләп килгәч кенә

Ачылырмын – ярат!

 

Шуңа кадәр юлым – ерак.

Айсыз эле дөнья.

Күңел дулкыннары гына

Бер шаулый да тына...