Үтеп киткән чакта гына
Күрсәм дә күзләреңне,
Мөмкин түгел оныту да,
Биләдең йөрәгемне.

Кушымта:
Кем идең син белсәм иде,
Очратсам иде сине,
Истә тотып шул мизгелне,
Эзләсәң иде мине.

Карашыңны саклый күңел,
Кабаттан күрмәсәм дә,
Минем иң якыным кебек
Үзенне белмәсәм дә.

Кушымта.

Гашыйк булдым да үзеңә,
Югалттым шул мизгелдә.
Очкын бар иде күзеңдә,
Нуры калды күңелдә