Сол адал шагымнын,
 Балауса кунін сагындым барін.
 Сол кундермен мунсыз,
коштасып унсіз, колым булгадым.
 Сол менін мунлы анім,
 Менін жырларым, менін жылдарым.

кайырмасы:
 омір, омір заны катал,
 Кунім батып, таным атар,
 Сен біреуді унатарсын,
 Сені біреу тагы унатар.
 омір, омір — ак пен кара,
 омір, омір — бак пен нала.
 омір деген куаныш пен
 окінішті саттер гана…

 Мен ашып кушакты,
 Бакытты шакты карсы алар ма екем?
 Сол арманга жетіп,
 Тандарга жетіп тамсанар ма екем?
 Сол ансаган мекен,
 Жетуге саган канша калды екен?