І сюды гара, і туды гара,
а между тымі
горамі крутымі
ўсходзіла зара.
Это ж ні зара-
дзяўчына мая
белаё ліцо,чорныя брові
па ваду ішла.
Дзяўчына мая,
напой мне каня
с тоі да с тоі, с тоі крынічэнькі,
с поўнаго вядра.
Як буду твая,
напаю каня
с тоі да с тоі, с тоі крынічэнькі,
с поўнаго вядра.
Дзяўчына мая,
чаму замуж ні шла-
былі да былі
сваты не любыя
з імі не піла.
Дзяўчына мая,
садзісь на каня-
садзісь да садзісь,садзем ды й паедзем
да майго двара,
сядзем да сядзем,сядзем і паедзем
да майго двара.
На тваём дварэ
нічого німа
толькі да толькі сухая каліна
прывязаць каня.