Сто гадоў самоты. 
Невядома, ці то вера ўваскрэсьне?
Сонца над балотам...
За калючым дротам здратавалі песьні.
Дзе ты, мой сьвет? 
Дзе ты, мой край? 
Дзе ты, мой сьмех? 
Хто цябе скраў?

Маё каханьне, пакажы мне шлях дадому. 
Маё каханьне, не давай мне ўпасьці долу.
Маё каханьне... Маё каханьне...

Вечные блуканьні, і ніхто табе нічога не параіць.
Тут канфлікт лякальны і ўсе схільныя абразіць ды параніць.
Вораг заўжды раіць папіць мёртвай вады з чорных крыніц.

Маё каханьне, пакажы мне шлях дадому. 
Маё каханьне, не давай мне ўпасьці долу.
Маё каханьне... Маё каханьне...

Сто гадоў самоты, сто гадоў гульні ў самаабарону.
Вораг кіне змовы, сябра ў зьвера ператворыцца раптоўна.
Ён прынясе шарай парой чару табе з чорнай вадой.

Маё каханьне, пакажы мне шлях дадому. 
Маё каханьне, не давай мне ўпасьці долу.

Маё каханьне, пакажы мне шлях дадому!
Маё каханьне, не давай мне ўпасьці долу!
Маё каханьне! Маё каханьне!