Ол кезде бала едік құмда ойнап жүгірген 
Он жасар кішкентай махаббатты білмеген 
Алайда есімде сенің бейнең күлімдеген 
Қолыңнан қатты ұстап үйге қарай жібермеген 
Сенің үйің жақын , көрші тұрдық екеуіміз 
Сен шықпасаң ойнауға шықпайтынмын мен сенсіз 
Үйдегілер кешке қарай үйге кір деп шақырғанда , 
Кеткім келмей қасыңнан кіретінмін еріксіз 
Мектепке шығарда тосатынмын үй алдыңнан 
Жеткенше сабаққа қуаласып артыңнан 
Тартқылап шашыңнан қайтарда да бірге қайтып , 
Ешбір жанды жолатпай қуатынмын қасыңнан 
Үйіңе сенің барғанда анаң шығатын алдымнан 
Күйеу бала деп еркелетіп сипайтын басымнан 
Әттең бәрі өтті ғой енді айналып келмейді ,
Қанша уақыт өтсе де бұған сенгім келмейді  

                          

Есіңдеме саған арнап жазушедім хаттарды 
Міне бүгін тауып алдым ақтарып жатып заттарды 
Ішін ашып оқысам күлкім келеді , 
Балалықпен жазылған сөздеріне хаттағы 
Р қосу А қысқартылып жазылған құпия болып келеді 
Әлі менде сақталып 
Есіңдеме қашушедің бетіңнен сүйдіртпей 
Жаныңда отырғанда қараушедім білдіртпей 
Мен бірденке айтқанда отырушедің үндемей 
Саған арнап жинаушедім қырда өскен гүлдерді 
Ұнатпаушедім басқалардың саған ойнап тиіскенін 
Мұның бәрі балалық , екеуімізде есейдік 
Кім ойлаған сені , көшеді деп қалаға 
Амал жоқ көнуге тура келеді тағдырға 
Әттең бәрі өтті ғой енді айналып келмейді ,
Қанша уақыт өтсе де бұған сенгім келмейді