Խոսք` Արթուր Մեսչյան, Երաժշտություն` Արթուր Մեսչյան
Եվ հոգիս է մոքմոքում,
Կուրծքս ճեղքեց սուրըվայրագ,
Եվ արյունս է դեռ հոսում...

Միակն էի ամբողջգյուղից,
Մյուսները փախեփախ,
Ես ինչ անեմ,որ ողջ գյուղը
Դարձրեց իրենգաղթական...

Վախը այրեցհոգին մարդոց,
Դարձրեց մի հոտ փախստական,
Ազգս բաժան լոկ միացավ
Գաղթի ճամփինանիծյալ...

Աղոթք զենքով Ես փոխեցի,
Դարձա մենակ ֆիդային,
Մինչ ուժասպառ Ես կռվեցի,
Ոչ ոք չկար իմ կողքին...

Վերցրու ինձնից գաղթի արյուն,
Օրհնի փոքրիկ մատուռում,
Թեկուզ մենակ, թեկուզ անզեն,
Դարձա պաշտպան իմ հողին...

Մենակ ընկա շատ սպասեցի,
Սակայն չեկավ օգնություն,
Միայն անթիվ սև ագռավներ
Պտտվուն են իմ գլխում...

Միայն անթիվ սև ագռավներ
Պտտվուն են իմ գլխում...