«Не бывае неба лепшага»
1.  Миж лясями ды азёрами хлебаданыя пали –
Гэта самыя нам родныя краявиды на зямли.
Летам жыта грае хвалями – нельга позиркам абняць.
Миж нябёсами блакитными жавароначки звиняць.
                     Пр-у: Не бывае неба лепшага, прыгажэйшае зямли.
                     Край радзимы з сумнай песняю пакидаюць жураули.
                     Не бывае неба лепшага. На радзиму птах ляциць.
                     Нельга нам забыць радзимы край, немагчыма разлюбиць.
2. З дрэвау лисцейка асыплецца, прыйдзе белая зима.
Тут прырода чарау поуная – больш нидзе такой няма.
Ци зямля квитнее красками, ци сняжок на ёй ляжыць…
Нельга нам нидзе забыць яе, немагчыма разлюбиць.
                     Пр-у: Не бывае неба лепшага, прыгажэйшае зямли.
                     Край радзимы з сумнай песняю пакидаюць жураули.
                     Не бывае неба лепшага. На радзиму птах ляциць.
                     Нельга нам забыць радзимы край, немагчыма разлюбиць.
А-а-а-а …
Не бывае неба лепшага, прыгажэйшае зямли….
А-а-а-а…. Зямли….