Fuzuli

Leyla ile Mecnun Mesnevisi

Ey Rabbim! Aşk belasıyla beni tanıştır

Beni bir an bile olsa; aşk belasından ayırma!

 

Detlilerden yardımını uzak tutma.

Yani beni daha çok belalara müptela eyle!

 

Ben var oldukça, beladan, isteğimi uzaklaştırma!

Ben belayı isterim, çünkü bela da beni ister.

 

Sevgi belasıyla ağırbaşlılığımı gevşetme!

Ta ki dostlar beni kınayıp vefasız demesinler!

 

Gidip geldikçe, sevgilimin güzelliğini arttır,

Sevgilimin derdine beni daha çok mübtela et.

 

Ben nerede, mevki ve itibar kazanma nerede?

Bana yoksulluk ve yokluk ulaşma kabiliyeti ver

 

Senden ayrıyken, bedenimi öyle zayıf kıl ki,

Bahar yeli beni sana kavuştursun.

 

Fuzûlî' nin nasibi gibi beni [bad word] rıp,

Ey Rabbim, asla beni bana bağlı kılma!

 

Sonunda yar, ağlayıp inlememize acıdı ve

Bugün hüzünler evimize ayak bastı.

 

Gözyaşı [bad word]  demek, öyle tesir etti ki,

Gül bahçemizde taze bir gül dalı düşürdü.

 

Ah ateşinin bizi yaktığı,

Ayrılık gecesini aydınlatan meş' aleden bellidir.

 

Eğer ağlayan gözümüzde uyku olsaydı,

Bu kavuşma uyku halinde görülen bir rüya demek mümkün olurdu.

 

Gördüğümüz bir hayal mi?

Yoksa sevgilinin yanımıza geleceği aklımıza bile gelmezdi.

 

Ey can ve gönül! Sevgili, misafirimiz oldu!

Neyimiz varsa, misafirimizin ayaklarına dökelim.

 

Ey Fuzûlî! Sevgilinin kasdı, canımızı almakmış.

Gel.. Güzel [bad word] can vermeyi kendimize bir borç bilelim.