Άψυχο βράδυ,
βουτιά στο σκοτάδι
φώτα σβηστά με
τα μάτια ανοιχτά να
σε ψάχνω στ’ άδειο ταβάνι.
Μα φτάνει σου λέω μια νύχτα ακόμα δε βγαίνει,
με μια απορία στα μάτια ζωγραφισμένη.

Πες μου για πόσο ακόμη θα μένουμε μόνοι
κρυφή μου αγάπη, πληγή που ματώνει.
Για πόσο ακόμη να έρθεις θα ελπίζω
κλαδί που λυγίζει, γυαλί που ραγίζω.

Σκόρπιες εικόνες,
στο τζάμι σταγόνες
λίγο πριν βρέξει
κι ο νους τα `χει παίξειΙ
χαμένος σε γκρίζα ζώνη.
Αγάπης αγχόνη
θηλιά που αργά σε σκοτώνει,
με μια απορία ακόμ’ ένα βράδυ τελειώνει.

Πες μου για πόσο ακόμη θα μένουμε μόνοι
κρυφή μου αγάπη, πληγή που ματώνει.
Για πόσο ακόμη να έρθεις θα ελπίζω
κλαδί που λυγίζει, γυαλί που ραγίζω.