Уянган саен ходайга мин зур рэхмэт  житкерэм,
Синен назлы кулларынны тоялганга бер генәм
Син минем тормыш чәчәгем,син минем зур хәзинәм
синенең  тирән күзләреңне бүтәннәгә миин бирмәм
язның матур чәчәкләрен сиңа гына мин бирәм,
җәйнең кояшлы көннәре сиңа булсыннар иркәм
ялгыз ярлар бәхетләрен йолдызлардан эзлиләр
син минем сүнмәс йолдыгыз,кирәкми әллә кемнәр
гашыйклар өчен мәхәббәт-сүрелмәс учак булса,
безнең өчен ул мәхәббәт мәңгелек кояш булыр.
Яннарыңда гел булырмын,син минем сандугачым,
очма зинхар Яннарымнан  күз нурым,карлыгачым
Сина булэк булсын диеп хэр кон елмаям
Сагынганда өзгәләнеп яратудан мин янам.
Күзләреңдә күпне күрәм,бул ,җаным минем белән
Шул күзләрдән сине үбәм,булырсын минем белән
Бу бит тирән яратудан йорәгем өзгәләнә,
Шул вакытта синең куллар чәчләремә үрелә.

Гашыйкларның бар язмышы язылганнар күкләргә,
Минем сиңа бу хисләрем булсыннар мәңгелеккә
Безнең бәхет кимемәсен,кояш нурыдай артсын
Тирә як та,бар җиһан да бу бәхеткә соклансын 
“ЯРАТАМ МИН СИНЕ”-диеп мин бик ышанып әйтәм
Сине кулыңнан җиткләп,әкияткә мин итәм
Карарбыз без тулган айга,зур диңгез ярларында
Тулган аең да булырмын,кич саен яннарыңда.
Синең тавышларың миңа дога  кебек яңгырый,
Әйткән һәрбер  сүзләрең дә бер минутка калдырмый.
Истәлек булып тора без атлаган юлларда
Яздымы икән безгә тагын шул юллардан атларга.
Янәшәмдә минем сине килә бик тә күрәсем,
Анлап барлык җүләрлекне “гомерлек ярым” диясем
Чынга ашсын бу хыяллар,бу хәзер безнең агым,
Агым сулар кире акмый, син минем насыйп ярыйм.
“Мин сине ЯРАТАМ” диеп,тагын бер кабатлыйм
Әйткән сүзләр-аткан уклар,мин  инде кире бармыйм!
Минем бурыч бу тормышта БӘХЕТЛЕ итү сине,
Синеке дә шундый булсын, күм бәхетләргә мине.