Тыныч кына аккан тормышымны
Сөю ялкынына урадың.
Урадың да, бәхет бүләк иттең,
Ә мин аны чынга юрадым.

Җырларыма, җырларыма уралып,
Кайтты мәллә яшьлек әйләнеп?
Яшьлегем-ул син икән:
Бердәнберем,сөекле иркәм.

Исемеңне әйтеп уянамын,
Иреннәрем син дип кабатлый.
Әй,сөеклем, синең белән генә,
Яшьлегемә кайттым кабат мин.