Бер сер әйтсәм аңларсыңмы
Күңелем сиңа ачып?
Минем белән китәрсеңме
Бар дөньясыннан качып?

Таң атканда сизәрсеңме
Нур булып кагылганым?
Син югалып өлгермисең,
Мин инде сагынамын.

Сафлыгын җыям таңнарның,
Серләрен урлыйм кичнең,
Җил булып исәм, кош булып очам
Сине яратыр өчен.

Мин язларга ялынырмын:
«Яңгырлы килегез»,- дип.
Мин гел сине сагынырмын,
Син тәүге яңгырым бит.

Яз көнендә язышырбыз
Мәхәббәтле хатларны.
Без барыбер кавышырбыз
Тапмамын синдәй ярны.