Гэй, спявай – цябе ніколі 
Не сагне бяда-нядоля, 
І зямля ўзаранай будзе – 
Стрэнуць зіму з хлебам людзі. 

Мірна будзе жыць краіна, 
Стрэнем кожнага гасцінна, 
Прыйдзе вораг аніякі – 
Забіты будзе, як сабака. 

Гэй, спявай, народ мой родны – 
Шляхціч ты ці беспародны, 
У карчме зайграе скрыпка, 
Танчыць з вамі мне не брыдка. 

Заўтра станем мы на золку, 
Час губляць няма нам толку – 
Нас чакае праца ў полі, 
Бо такая наша доля. 

Гэй, спявай, зямля падхопіць 
Песню, што з грудзей выходзіць. 
Рэхам лес тут адгукнецца, 
Па прасторах песня льецца. 

І аблокі, што ў нябёсах, 
Удалеч смутак твой адносяць. 
З песняй нас сустрэла маці, 
З песняй будзем паміраці.