1. Чәчләремнән сыйпый ул минем,
Әйтми миңа авыр сүзләрдә.
Киңәшләрен бирер, ул киңәшләр
Мәңге җитәр тормыш итәргә.
кушымта:

Кулларын куя ул иңемә,
Ничек рәхәт яшәү бу җирдә.
Бәхет кебек кирәк ул безгә,
Әти кирәк гөмер гөмергә.

2. Әнкәй салган мичкә ак күмәч,
Әти бирә безгә телемләп.
Өйнең яме әтием булганга,
Күзләребез көлә шуңа да.

3. Нинди генә кырыс булса да
Ярдәм итә авыр чакларда.
Тормышымның нык терәге булып
Яшә әти якты доньяда.