Эгерде болсом сенин сүйүн менен ойногон, 
Мен болот белем жалгыздыка батып ойлонгон.
Секелек - асылым, эркелеп - жүрчү элен,
Азыр эми сени эстеп жүрөгүм эзилет.
Эч эле унута албадым сени жалгызым,
Нечен жолу сөз берип унутам десен дагы.
Башка аргам жок эми эмне кыламын,
Жүрөктөгү дартымдын азабын тартамбы.
Кетирген катамды - таразалап көрсөң.
Эмнеге кайрылбадын мени чындап сүйсөң,
Түшүнүп түшүнбөстөн билип - билбей гүнөмдө.
Айтканганга үлгүртпөстөн кетебердин сүйгөнүм.
Канча жолу бардым эшигинди каккылап,
Бирок жаным чыкпадын мурдагыдай жаркырап,
Жүзүмөн сүйүп бекем кыса кучактап сени сүйөм деген жылуу сөздөрдү арнап.

Сен болчун менин берекем,
Тардырдан аз убака белеке берилген.
Сен жоксуң эми мен кантем,
Деп олтурсаң керек өткөзгөн чогу күндөрдү эстеп.

Эмен бакчасы экөөбүздүн кезигүү жер,
Мен сенин жанында болом деген аракетим болуптур бекер.
Кечир эми унуталы баарын,
Толтурбай жалган махабат менен жашаган адамдардын катарын.
Бирок экөөбүз билинбегени менен бат жакындаштык,
Бул сөздөрүм калп болсо келет беле жазгым?!
Кол кармашып бастык, жанашып жарашып чогу,
Ошол күнү оозундан өбүп , жүрөгүңдөн алдым окшойт орун.
Дагы бир жолу айтарым болчу эмес бул оюн,
Сен окулган барактайсын, эми мен эмки бетке котороюн сен кааласаң жолобойун.

Сен мени түшүнбөй койгон учун өзүндөн
Калды окшойт көнүлүм үмүттөр үзүлдү