autor: Agnieszka Osiecka
kompozytor: Jarosław Abramow

Między nami po ulicy
pojedynczo i [bad word] snują się okularnicy
ze skryptami...
I z książkami, z notatkami,
z problemami, z kompleksami
itp, itd, itp.

Uszy mają odmrożone,
nosy w szalik otulone,
spodnie mają zeszłoroczne,
miny mroczne.
Taki dzieckiem się nie zajmie,
tylko myśli o Einsteinie
itp, itd, itd.

Gnieżdżą się w akademiku,
mają każdy po czajniku
i nie dla nich dewolaje,
i Paryże, i "Szanghaje",
i nie dla nich bal i ubaw
ani Lala, ani Buba
itp, itd, itp.

Tylko czasem przy tablicy
wiosną jakiś okularnik
skradnie swej okularnicy pocałunek...
Wtem okular zajdzie mgłą, przemarznięte dłonie drżą...
Potem razem w bibliotece
i w stołówce, i w kolejce
itp, itd, itp...

Wymęczeni, wychudzeni
z dyplomami już w kieszeni
odpływają pociągami
potem żenią się z żonami
potem wiążą koniec z końcem
za te polskie dwa tysiące
itp, itd, itp...

1963