Το σπίτι φυλακή μια Κυριακή ακόμα μακριά σου
 πώς φτάσαμε ως εδώ ξένοι
 κι οι δυο να ζούμε για φαντάσου
 ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που΄χες πει 
 πως για να μ΄αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή

 Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά
 παράπονο με πιάνει
 είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός
 κομμάτια μ΄έχει κάνει
 Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά 
 στα μάτια τα δικά σου
 η ζωή μου μια πληγή κρυφά αιμορραγεί
 που είμαι μακριά σου

 Ξυπνάω το πρωί και η ζωή ανόητη μου μοιάζει
 το σπίτι αδειανό δεν είσαι εδώ κι η μέρα σκοτεινιάζει
 Ποτέ δε θα ξεχάσω τα λόγια που΄χες πει 
 πως για να μ΄αγαπήσεις δε φτάνει μια ζωή

 Είναι κάτι δειλινά που νιώθω ερημιά
 παράπονο με πιάνει
 είναι θάνατος αργός αυτός ο χωρισμός
 κομμάτια μ΄έχει κάνει
 Είναι κάτι δειλινά που χάνομαι ξανά 
 στα μάτια τα δικά σου
 η ζωή μου μια πληγή κρυ