Мы дзеці чорнага горада,
Мы выйшлі з ягонага чэрава,
Мы станем ягоным голасам,
А голас не мае ценю.

Мы дзеці бацькоў памерлых,
Мы носім чорныя строі
І нашыя грубыя рукі
Вавек не адмыць ад работы.

Мы дзеці шалёнага месца,
Мы жыць выходзім апоўначы
І ты, выпадковы вандроўнік,
Як трасцы баісься нас.

Мы носім пад чорнымі строямі,
Пад робамі і бразготкамі,
Ад нас адмыслова хаванае,
Нашай Радзімы імя.

Мы дзеці чорнага горада,
Мы выйшлі з ягонага чэрава,
Мы сталі ягоным голасам,
А голас не мае ценю.