Էրթանք մըր էրգիրը Մուշ, 
 Քաղինք բանջար, նուռ ու նուշ, 
 Ուտինք քաղցր մանանա, 
 Խմինք պաղ ջրերն անուշ: 

Հայերու էրգիրն էր Մուշ, 
 Մուշն էր բոլորից անուշ, 
 Էրթանք մըր էրգիր Սասուն, 
 Ուր քաջեր կան դյուցազուն: 

 Քո անունն են դրել Մուշ, 
 Մըր պապերու քաղցր նուշ, 
 Թուրքին մնաց հողն անուշ, 
 Ազգին մնաց քար ու փուշ: 

 Տարոնի դաշտավայրեր, 
 Մուշն ու Սասուն եղբայրներ, 
 Վասպուրական գեղանի, 
 Քեզ ոչ մեկ չի նմանվի: