Առաքել, Մուշեղ լեռներից իջան, 
 Ավերակ ջաղաց հոգի ջան, դարձան օդևան: 

Դե՛, զարկեք տղերք, դե՛, զարկեք քաջ-քաջ, 
 Դե՛, զարկեք-զարկեք, նշան ի առաջ, 
 Տիրոջ սուրբ կամքով հոգի ջան, 
 Մենք կերթանք առաջ: 

 Առաքել ձայնեց «Մուշեղ իմ եղբայր. 
 Դուն հանգիստ կացիր հոգի ջան, ես կգտնեմ ճար»: 

 Առաքել, Մուշեղ, Սերոբ Խլացին, 
 Երեք կտրիճներ, հոգի ջան, նահատակվեցին: 

 Երկինք թող շնորհե նրանց վառ պսակ, 
 Մենք էլ միշտ հիշենք հոգի ջան նրանց հիշատակ: