To był maj,
pachniała Saska Kępa 
szalonym, zielonym bzem. 
To był maj,
gotowa była ta sukienka 
i noc się stawała dniem.

Już zapisani byliśmy w urzędzie, 
białe koszule na sznurze schły.
Nie wiedziałam, 
co ze mną będzie, 
gdy tamtą dziewczynę 
pod rękę ujrzałam z nim.

Małgośka – mówią mi – 
on niewart jednej łzy, 
on nie jest wart jednej łzy.
Małgośka – wróżą z kart – 
on nie jest grosza wart,
a weź go czart, weź go czart!
Małgośka – tańcz i pij,
a z niego sobie kpij,
a z niego kpij sobie, kpij. 
Jak wróci, powiedz: nie,
niech zginie gdzieś na dnie,
hej, głupia ty, głupia ty, głupia ty.

Jesień już,
już palą chwasty w sadach 
i pachnie zielony dym.
Jesień już, 
gdy zajrzę do sąsiada, 
pytają mnie, czy jestem z nim

Widziałam biały ślub, idą święta, 
nie słyszałam z daleka słów.
Może rosną 
im już pisklęta,
a suknia tej młodej
uszyta jest z moich snów.

Małgośka – mówią mi – 
on niewart jednej łzy, 
on nie jest wart jednej łzy.
Małgośka – wróżą z kart – 
on nie jest grosza wart,
a weź go czart, weź go czart!
Małgośka – tańcz i pij,
a z niego sobie kpij,
a z niego kpij sobie, kpij. 
Jak wróci, powiedz: nie,
niech zginie gdzieś na dnie,
hej, głupia ty, głupia ty, głupia ty.