Með hallandi höfði
hann horfir á eftir henni
henni er hann ann'
staldrar við starir
á stúlku sem skarir manna
vilja fyrir sig
hugsandi, hví ekki mig?

dáleiddur dreyminn, hann dæsir of feiminn
og gengur, einsamall á braut
getur ei nokkurt að gert, það er grátlegt
hve vont er, að vera stundum til
að vera stundum til

það er oftast erfitt
þegar illa gengur
þú munt alltaf þurfa
að þrauka aðeins lengur

lítur hún leiftursnöggt ljósbláum augum tilbaka
en sér engann þar
hann heldur heim á leið, hugsar um það
sem að gæti
skeð en aldrei var
og verður aldrei

það er oftast erfitt
þegar illa gengur
þú munt alltaf þurfa
að þrauka aðeins lengur