Жыве ў беларускім Палессі
    Кудесница лесу Алеся
    Лічыць года па зязюлі
    Сустракае мяне на ўзлеску
   
    Алеся Алеся Алеся
    Так птушкі крычаць
    Так птушкі крычаць
    Так птушкі крычаць ў паднябессе
    Алеся Алеся Алеся
    Застанься са мною Алеся
    Як казка як цуд як песня
   
    Баючыся што вернуцца маразы
    Заплачуць ў красавіку бярозы
    Алеся да галін дакранецца
    Расою сляза абернецца
   
    Алеся Алеся Алеся
    Так птушкі крычаць
    Так птушкі крычаць
    Так птушкі крычаць ў паднябессе
    Алеся Алеся Алеся
    Застанься са мною Алеся
    Як казка як цуд як песня
   
    Жыве ў беларускім Палессі
    Кудесница лесу Алеся
    Жыве ў чаканні шчасця
    А з ім нялёгка сустрэцца
   
    Алеся Алеся Алеся
    Так птушкі крычаць
    Так птушкі крычаць
    Так птушкі крычаць ў паднябессе
    Алеся Алеся Алеся
    Застанься са мною Алеся
    Як казка як цуд як песня
   
    Алеся Алеся Алеся
    Так птушкі крычаць
    Так птушкі крычаць
    Так птушкі крычаць ў паднябессе
    Алеся Алеся Алеся
    Застанься са мною Алеся
    Як казка як цуд як песня

Бывай абуджаная сэрцам дарагая,

Чаму так горка, не магу я зразумець

Шкада заранкі мне, что у небе дагарае

На усходзе дня майго якому ружавець

 

Прыпеу:

Пайшла ні коль ужо ні вернешся Алеся

Бывай смуглявая, каханая бывай

Стаю на ростанях былых, а з паднябесся

Самотным жауранкам звяніць і плача май.

 

Пайшла, пакінушы мне золкі і туманы,

Палынны жах смугой акутаный дарог,

Каб я хвілінаю нанесеные раны

З гадамі у сэрцы заглушыць сваім немог.

 

Прыпеу:

Пайшла ні коль ужо ні вернешся Алеся

Бывай смуглявая, каханая бывай

Стаю на ростанях былых, а з паднябесся

Самотным жауранкам звяніць і плача май.