Шетте жүрсем бір уайым,
Ол сенің қал жағдайың...
Жүрегімнің жартысын,
Бір өзіңе арнаймын!

Мәнді, еттің өмірімді,
Сәнді еттің көңілімді.
Сенің ғана қолыңда.
Құбылту өңірімді...

Қайырмасы:
Қалампыр көздерің күлімдегендей,
Жанымның дерті де, білінбеген бе?!
Кірпіктеріңе, сенің келіп майысып.
Аспаның жұлдыздары ілінбеген бе?!

Құралайды көзге атқан сұлуым сенсің.
Күн шуағын береалмаған жылуым сенсің.
Тек маған теңсің. Жаныма емсің!
Кең даланың құшағындай, тек маған кеңсің!

Куплет:
Ол жайлы, санамда ойлар толы...
Алаханымда ұстап тұрмын, оның екі қолын.
Жіңішке жолы, қапаланса қапалана берсін,
Жаным – ау менен алыстап қай жаққа кетерсің?!

Құшақтап жібергім, келмейді сені.
Кешіріп қойғың мені...
Суығыма тоңып,
Ыстығыма көнгің енді!

Алынбас биік шыңдай,
Қауіпті құлар құздай.
Келеміз бірге көніп,
Өмір ыстық кейде мұздай.

Орта белінен сызбай, ақ парақты бүлдірмеші.
Кескіні, сыйып кетер... онда гүлдердің неше.
Сол гүлдің бір екенін. Өзіңде білесіңғой...
Жүректен орын алдың сонда өмір сүресіңғой!