Velkomin í lífið, ávarpar maðr sjálfan sig (исполнитель: Árstíðir lífsins)
Illviljaðr skólkinnr hatri sínu lýsir yfir fj†lskyldu minni. Þat slær með dauðanum ok leggr aldr. Sverð drepr, tekr Óðins eiki frá stafr. Kalt h†gg eftir óréttlæti ok benja kolgu blágammr litar j†rðina rauða. Sárv†ndr sekkr hann ok deyr í tveggja daga miðlegg. Aldrslit vegna fleina Týs. Faðir segir okkr frá blóðhefndinni sem eltir dalar éls okkar síðan fyrir l†ngu í g†mlu fjarðarj†rð. Nú afflækist síðasta reipið úr lundi okkar ok rekr dauðan bróður minn burt. Naðrs ógn tók hann með sér. Þungleikinn nær mér ok ek fell ok mik dreymir. Mik dreymr sundv†rpuðinn, ægis bróðr! Vegna áeggjanna kaosguðsins drekki ek mér. Blóð ok Vandils [bad word] reið gera verk sín í flæðandi rytma hafsins. Allt verðr svart ok andi minn verðr þar að engu milli flóðanna. Nótt án morguns í greipum þess kalda. Fleina sævar fúrr, blóðíss! Lyngs fiskr blóði finnar leiðina niðr í hálsins kok ok drekkir aski mínum í k†ldblautum óendanleika. Grimmilega ek berst en gefst samt upp. Fjarlægar Herjans dísir þagna yfir †ldunum ok yfirgefa mig. Svanvegis snótir raustljótar hátt salma [bad word] gegnum undirheima. Enginn er velkominn hér. Ek hrapa. Ek vakna ok anda. Morguninn er grár ok himins eisa sendir sína sólstafi yfir j†tuns kalda Háls undir þjóta Austfjarða. Einungis leikr vindsins heyrist ok kraftr b†ðvar j†kulsins. Steinar sem henda sér í hafið fram ok til baka. Ský sem dreyfast í fj†llum. Þat er hlýtt. Vor. Líf. Himins hvél vermir er þat kemr frá hafinu ok botn skýjanna baðast í rauðum litum. Gleymdr er Yggjar [bad word] s†ngr. Sverðin munu syngja annars staðar. Þungir hnífar nálgast aðra hálsa, ekki minn.