Kuldi læðist kringum garða mannanna sem sjást
varla á j†tna vegum; steingerð lík j†tnanna. Ávallt berja brims gamngr á str†ndinni ok sundv†rpir
brimi yfir svarta sanda [bad word]  Einungis litlir bjarka myrkviðar hringir veita m†nnum skjól. Annars
rísa hallvallar hráleiki ok d†kkgrænt jarðar hár. Vindrinn fleygir sverð-Njarðar randa blikum sínum
inn í fj†rðinn ok k†ld vindh†gg umkringja þorp. Þat gránar, þat gránar. Djúpa, langa skerja foldin
vaknar meira ok meira til lífs ok sólin skín í gegnum líflaus grá skýin. Skýin gráta til jarðar.
Rigningin hamrar ok litar daginn gráan í l†ngum, endalaust l†ngum heimi hins sama. Fyrsta
augnablik nýs vetrtals. Kaldir, grábrúnir j†tnar leggja ilkvisti sína í djúpið af Ymis blóði. Á fótum
þeirra finnst eik, nýtt barr. Þat er ekki langt síðan hranna brjótr fylgdi b†lgum sína leið til veraldar
ísk†ldi ok [bad word]  Erfiðlega dvelja þar mennirnir enn. Vítt ok breitt finnast fyrstu ísa brots
blómin milli hnignunar Marnars barna. Andstæður milli vors ok kaldra orms felli. Ek vakna ok
frostna í ofbirtu. Mána systir svo skýr, blekkir ekki burtu kaldan vormorgun, vormorguninn þegar
nýtt líf reis frá móðurinni.